Wee gevoel in Istanbul...

Samen met mijn collega's Danielle en Ans moest ik afreizen naar Istanbul om een evenement vanuit ons werk te begeleiden. Noordzee 100.7 FM had een Valentijnsactie gehad waarbij geliefden een reis naar Istanbul konden winnen om dáár Valentijnsdag te vieren. Danielle en ik gingen al op vrijdag 11 februari richting deze drukbevolkte stad. ONUR Air verzorgde de vliegreis. Gelukkig was de luchthaven van Istanbul ondertussen weer open, want daags ervoor was de boel afgesloten vanwege hevige sneeuwstormen... FIJN! Onur Air heeft de misselijkmakende gewoonte om het vliegtuig op te laten stijgen alsof we naar de maan moeten. Verticaal de lucht in en dan in 1x rechttrekken... Burps. Heerlijke koude kip aan boord en 10 minuten voor landing start de vrije val van 10 KM hoogte naar de landingsbaan... Burps again. Zo gek was het dan ook niet dat Danielle lichtelijk beroerd werd na aankomst. En dan moesten we ook nog met een taxi de stad in. 3 baans wegen worden door 6 rijen auto's bereden. Verschillende claxon-signalen worden feilloos door andere weggebruikers begrepen. Maar toch zit je niet ontspannen achter in zo'n geel koekblik. De opluchting was dan ook groot toen we het hotel bereikten.

Vriendelijk personeel ging er direct met onze koffers vandoor richting de kamer. Gastvrij volk, dat is zeker. Eenmaal uitgeblust op bed schiet Daantje overeind en spurt naar de badkamer... Dag koude kip! Wit en trillend kruipt ze weer terug het bed in. Dit was niet okay! Een aspirine lijkt even te helpen, totdat ook deze het riool in verdwijnt. Slapen is het enige wat ons nog rest. Helaas knapt Daan er niet echt van op en zit ik mijn eerste avond in het romantische Istanbul alléén in een restaurant. En arme Daan lag alléén en met een écht lege maag in de hotelkamer. Na het Turkse Songfestival te hebben gekeken kwam Klaas Vaak mij met een bezoek vereren en kondigde de wekker enige uren later de zaterdagochtend aan. Daan was al weer een beetje opgeknapt. We hadden eerst een vergadering met de mensen van Corendon (reisorganisatie). Even het draaiboek doorlopen en de puntjes op de i zetten. Ook met de manager van het hotel vriendjes geworden (altijd handig). Na een overdaad aan vers fruit én helaas ook een overdaad aan irritatie aan de vele nalatigheden in de organisatie terplekke zijn we tóch tevreden teruggekeerd naar de kamer. Daantje trok toch nog even een sprintje naar de WC. Onder het mom 'dat zat me nog dwars' kwam ze redelijk stralend terug. We waren klaar om Istanbul in te gaan.

Ons hotel (The Golden Horn) lag naast de Blauwe Moskee, de Haghia Sophia, het Topkapi Paleis en de Cisternen. Het was nog nat, grijs en koud in de stad van de (smeltende) sneeuw. De enorme gebouwen die Istanbul rijk is maakten een evenzo grote indruk. Jammer dat op straat (te) veel Turkse mannen aandacht vragen door je te bestoken met vragen en diensten waar je totaal niet op zit (loopt) te wachten. Van een kilometer afstand zien ze al dat je 'from Holland' bent en allemaal willen ze je gids zijn. 'Don't need money'... Nee natuurlijk niet. Duh! In de bazar is het nog erger. 'Special price for you'. 'You are a princess/moviestar/angel...' Noem het maar op. Alle 'zogenaamde' charmes gooien ze in de strijd en overal kan je aanschuiven voor de thee. Doen we dus niet! hahaha

Na een indrukwekkend, maar door al die stalkers ook rete vermoeiend, rondje door dat deel van de stad besluiten we om naar een Hamam te gaan. Ons hotel raadt er een aan. We worden opgehaald door een klein gebocheld mannetje en cruisen door de smalle steegjes van Istanbul. We kunnen er nu al een beetje om lachen, maar echt veilig kan het niet zijn. In de hamam krijgen we eerst een korte uitleg en verdwijnen dan in een kleedhutje. Daar mogen we onze kleding verruilen voor een rood/wit geblokte doek. Gelukkig hebben we ook een bikinibroekje meegenomen. De doek knopen we om en gaan naar buiten. Daar staan 2 paar houten slippers te wachten. Onmogelijk om ook maar 1 stap mee te zetten, maar het lukt toch. We worden naar de grote ruimte begeleid en kunnen op de grote warne steen gaan liggen of in 1 van de nissen. Relax! Alles is heerlijk warm en er daalt een prettige rust over ons neer. Na een half uur beginnen we te klieren met bakjes water (kon niet uitblijven natuurlijk) en al snel was het één groot waterballet. Twee Turkse jongemannen komen de ruimte binnen en nemen ons mee in een aparte nis waar ook een één of andere hoge pief ooit gewassen is. We kregen ieder onze eigen wasser/masseur. Na een koude plens water werden we ingesmeerd met een zeepemulsie, waarna de schrubhandschoen alle dode huid deed verdwijnen. Je moet je er even aan overgeven dat zo'n Turkse jongen je gaat wassen, maar als dat eenmaal lukt is het heerlijk! Na de schrubbeurt moesten we op onze buik op een marmeren tafel gaan liggen en werden we helemaal ingesmeerd. Daarna begon een overheerlijke massage... van het puntje van je tenen tot boven in je nek. De woorden 'Other side please' rukte ons wreed uit onze droomwereld. Op je rug liggen en gemasseerd worden is toch andere koek. Maar goed, ook dat was uiteinlijk heel erg goed en lekker. Als final touch werd ons haar nog gewassen en toen mochten we nog even nasoezen op de warme steen... Hmmmm, kunnen deze heren mee in onze koffer??? ;-)

's Avonds zijn we met de taxi de brug over de Bosporus overgegaan om in het Aziatische deel van Istanbul lekker te gaan eten en stappen. Met al onze 'Valentijntjes' zouden we maandag de 14e naar VEZIR VIP gaan. Een super trendy club. Die gingen we even 'uit testen'. En met goed gevolg! We hebben daar echt een waanzinnige avond gehad. Vezir Vip zit in een oude Hamam en is betoverend mooi. Na 23.00 uur wordt de eetzaal omgetoverd tot danspaleis met de beste DJ's die je kunt bedenken. 33Events (uit Nederland, zie ook www.33events.com) heeft hier een behoorlijke vinger in de pap. Wij hebben alles met Vedat van 33Events geregeld. Top gast! Hij was er ook zaterdag en heeft ons voorgesteld aan zijn compagnons en DJ's. Daan en ik hebben ons prima vermaakt. Klant is koning, helemaal als je creditcard achter de bar ligt... hahaha. De pret werd echter wreed verstoord door mijn plotselinge run naar de wc. Now it's my turn. Tot 3x toe heb ik de WC op tijd weten te halen. De 4e keer ging het mis en wilde ik maar 1 ding: zo snel mogelijk terug naar het hotel. Ik was zo ziek als een hond. De taxirit zal ik nooit meer vergeten. En ik denk dat dat ook geldt voor onze chauffeur. Tijdens de rit heb ik kotsend uit het raam gehangen. De beste man keek non-stop zorgwekkend achterom en bood me zakdoekjes aan. Daan zat met een hunk naast me... heb gezegd dat ik me een andere keer aan hem voor zal stellen. ;-) Ook de badkamer in het hotel moest het ontgelden. Hoe beroerd kan je je ineens voelen...

Die zondag was vreselijk. Ik voelde me zwaar ellendig, misselijk en leeg. Een ontbijt moest ik niet aan denken. Frisse lucht was misschien een goed idee. We belandden echter in een verkeerde wijk en ik voelde me lichtelijk paniekerig worden. Daan heeft even snel wat gegeten bij Burger King en toen linea recta terug naar het hotel. Daar kon ik de laatste restanten uit mijn maag het riool in pompen om daarna voor de rest van de dag onder de wol te duiken. 's nachts kwamen de winnaars van Noordzee aan, samen met collega Ans. Ik ben in het hotel gebleven en Daan is naar de Airport gegaan. In het hotel heb ik de gasten nog wel even gedag gezegd, maar ben daarna weer snel m'n bed in gedoken. Morgen weer een dag.

Gelukkig was die dag al iets beter. Het beetje brood wat ik durfde te eten bleef binnen, maar maakte me wel weer misselijk. Toch ben ik met Ans en Danielle de stad in gegaan. Eerst naar de Cisternen en daarna naar de Blauwe Moskee. Denk dat ik koorts had toen, want het zweet droop van me af. En dat kon onmogelijk door de buitentemperatuur komen. Tussendoor nog even een telefonisch intu met Menno Barreveld voor Noordzee gedaan. Erg leuk allemaal, maar het ging een beetje langs me heen.

Ans en ik zijn die avond iets eerder naar Vezir Vip gegaan om de boel aan te kleden met Noordzee-borden en aanstekers. De gasten volgen al snel, aangezien Ans en ik een uur in de taxi in de file hadden gestaan (die 6 rijen auto's op 3 banen werkt dus niet altijd)... Iedereen was binnen, het feest kon beginnen. Eerst heerlijk eten en daarna dansen. Helaas sloot het niet zo mooi op elkaar aan als de vorige zin doet vermoeden. Dat deed een aantal winnaars besluiten om al eerder terug te keren naar het hotel of een eigen plan te trekken. Met de overgebleven mensen hebben we nog een leuk, maar toch enigszins teleurstellend feestje gehad. Dit stond in schril contrast met afgelopen zaterdag... helaas!

Maandag bleef Daantje lekker uitslapen en ben ik met Ans naar de Grand Bazar geweest. Dat is echt mega groot en allemaal willen ze wat van je... Mooie stofjes, mooie tapijten, leer, goud, jeans, trouwjurken, buikdanspakjes, noem maar op. En allemaal 'special price for beautiful ladies' natuurlijk! Slechts met 1 theeserviesje zijn we de bazar uitgekomen. Alle andere aanbiedingen hebben we kunnen afslaan... hahaha.

Het moment van uitchecken was gekomen. De hal van het hotel stond propvol met koffers en 100 mensen die wachten op de bussen. Het liep gesmeerd en binnen no-time waren we op Atatürk Airport. Ook het inchecken verliep soepel. De Burger King heeft dikke winst gedraaid dankzij onze groep. Even de buikjes vullen voordat ze weer die koude kip voorschotelen. ;-) Het vliegtuig bewoog zich met een te verwaarlozen vertraging richting startbaan en... kwam tot stilstand. Daar hebben we een uur gestaan omdat een 'plug' het niet deed. FIJN! De 'lancering' en de 'vrije val' hebben we overleefd, ondanks onze zwakke magen. Maar ik ben nog niet eerder zó blij geweest dat ik weer (veilig) thuis was!

Thuis bleek al snel dat ik bevangen was door het griepvirus. Nadat ik me officieel had ziekgemeld op mijn werk kopte de krant dat de griep in Nederland een epidemie was geworden. ;-)

XX SIS